2021-04-12 - Explore Amelia Radtke's board "Wielki Post" on Pinterest. See more ideas about wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza.

Slides: 8 Download presentation WIELKI POST WIELKI POST - to czterdzieści dni przygotowania do Wielkanocy. Rozpoczyna się środą popielcową a kończy obchodami Triduum Paschalnego. Chrześcijanie przygotowują się do świąt Zmartwychwstania Pana Jezusa przez podejmowanie postanowień wielkopostnych np. rezygnację z różnych przyjemności. Poświęcają również więcej czasu na modlitwę. Nabożeństwa Wielkiego Postu: - Droga Krzyżowa (polega na rozważaniu męki Chrystusa. W kościołach znajduje się 14 obrazów (stacji), które przedstawiają cierpienia Jezusa podczas drogi krzyżowej na Golgotę). - Gorzkie żale (ich tematyką jest Męka Pańska. Składają się z trzech części). „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami”. Zewnętrzne oznaki Wielkiego Postu: • • fioletowy kolor szat liturgicznych. brak śpiewu Alleluja i Gloria we Mszy św. skromniejszy wystrój kościoła. nabożeństwa wielkopostne. Ważne wydarzenia Wielkiego Postu: Środa Popielcowa - rozpoczyna Wielki Post. Nazwa pochodzi od obrzędu posypywania głów popiołem, na znak gotowości do podjęcia wielkopostnej pokuty. W tym dniu obowiązuje ścisły post. Niedziela palmowa - jest to niedziela przed Wielkanocą, która rozpoczyna Wielki Tydzień. Jej nazwa związana jest z pamiątką wydarzenia uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy, w czasie którego rzucano na drogę, pod nogi Jezusa, gałązki palmowe. W tym roku w Wielkim Poście wypadają następujące święta liturgiczne: • 22 luty - Święto Katedry św. Piotra apostoła. W czasie tego święta katolicy wspominają z czcią tron św. Piotra Apostoła uznawanego za pierwszego papieża. • 19 marzec - uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Maryi i Patrona Kościoła powszechnego • 25 marzec – Zwiastowanie Pańskie (Zwiastowanie Bogurodzicy) - objawienie się Marii Archanioła Gabriela i jego zapowiedź narodzenia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. • 28 marzec – Niedziela Palmowa inaczej Niedziela Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień. Na koniec: • Zapraszamy do udziału w nabożeństwach wielkopostnych (można uczestniczyć on-line w wybranym przez siebie kościele) • Dla chętnych zadania on-line o Wielkim Poście: • Przyporządkuj do właściwej grupy informacje o Wielkim Poście: https: //learningapps. org/2089153 • Informacje na Wielki Post: https: //learningapps. org/3210022 • Charakterystyka Wielkiego Postu: https: //learningapps. org/1361997 • Wielki Post – podsumowanie: https: //learningapps. org/9194406 • Sprawdź swoją wiedzę na temat Drogi krzyżowej: https: //learningapps. org/view 1428722 Na drodze Cię Jezu spotykam. I krzyża ciężkiego dotykam Więc pójdę za Tobą cichutko, By ulżyć choć trochę Twym smutkom https: //www. youtube. com/watch? v=Z 9 S_G 9 Rlgd. Y Dziękujemy za uwagę

2023-06-22 - Odkryj należącą do użytkownika Grażyna Jurek tablicę „wielki post” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza. Jak okres Wielkiego Postu i Wielkanoc obchodzą trzy największe kościoły chrześcijańskie? Przypomnijmy trzy wywiady, w których odpowiedzi udzielili ks. Andrzej Baczyński, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, ks. pastor Józef Bartos, Kościół Ewangelicko-Metodystyczny, duszpasterz Parafii w Krakowie i Tarnowie oraz filiału w Chrzanowie oraz ks. Michał Leśniak, duszpasterz Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie. Magdalena Siemion: Jak przeżywany jest okres Wielkiego Postu w Kościele Prawosławnym? Ks. A. Baczyński: Okres Wielkiego Postu w Kościele prawosławnym jest zawsze przeżywany w sposób szczególny. Jest to wędrówka duchowa, która przygotowuje nas do święta świąt – Paschy Chrystusowej, największego misterium w życiu Kościoła. Stąd aby przeżywać Święta Zmartwychwstania Chrystusa jak najgłębiej, sercem, duszą i całym sobą, człowiek winien jak najlepiej siebie przygotować. Mając to na uwadze oraz znając nasze słabości, niedostatki i braki Kościół prawosławny idzie z pomocą dla swoich wiernych - zaczyna nawoływać jeszcze kilka niedziel przed Wielkim Postem, stopniowo, abyśmy powrócili do tej świetlistej drogi, do radości życia, odnowili życie poprzez pokajanie. Kościół wie bowiem, że nie jesteśmy zdolni by zmienić się nagle i szybko przechodzić od jednego stanu duchowego i umysłowego w drugi. Przeto zanim wejdziemy w ten okres wiosny duchowej, Cerkiew uświadamia nas w sposób bardzo staranny napominając poprzez niedziele przygotowawcze. Niedziela o Zacheuszu - jest pierwszym sygnałem o zbliżającym się poście. Tak jak ewangeliczny Zacheusz powinniśmy zapragnąć obecności Chrystusa w naszym życiu, gdyż tylko On nadaje sens życiu człowieka. Niedziela o celniku i faryzeuszu przypomina nam o potrzebie pokajania i pokory w naszym życiu. Nie zuchwałość faryzeusza, lecz pokora celnika jest dla nas przykładem wewnętrznej skruchy i tego jak mamy w życiu postępować, aby zbliżyć się do Boga. W tym dniu na wieczornym nabożeństwie słyszymy słowa: „Zechciej o Dawco życia, otworzyć przede mną drzwi pokuty,! Dusza moja bowiem od rana wznosi się ku świętej Twojej świątyni……”. Niedziela kolejna jest o synu marnotrawnym, który oddalił się od ojca do obcej krainy, krainy grzechu, a będąc tam zrozumiał swój błąd i postanowił powrócić do ojca. W świetle ewangelii syn marnotrawny to my, zwłaszcza wówczas, kiedy grzeszymy, kiedy oddalamy się do obcej krainy grzechu, stąd konieczny jest powrót do Boga, który jest źródłem życia i wszelkiego piękna i dobra. Następna niedziela to mięsopustna, jako że począwszy od niej Cerkiew nakazuje nam wstrzemięźliwość od spożywania mięsa, stopniowo nagina nas do wielkiego wysiłku postu. Tematem tej niedzieli jest miłość. Czytanie ewangeliczne jest poświęcone przypowieści o Sądzie Ostatecznym. Jak będziemy sądzeni? – wedle kryterium miłości, miłości do konkretnego człowieka, do konkretnych ludzi, z którymi przychodzi nam w życiu się spotykać. Wyraża się ona w trosce o innego człowieka: czy nakarmiliście głodnego, czy napoiliście spragnionego, czy przyodzialiście nagiego, czy odwiedziliście uwięzionego, chorego, itd. Czy czyniliście dzieła miłosierdzia? Wszystko to, co uczyniliście jednemu z tych najmniejszych mnieście to uczynili mówi Chrystus (Mt 25,40). To miłość będzie nas sądzić, dlatego ten Sąd Boży nazwany jest sądem miłości. Po tym was poznają, że jesteście moimi uczniami, kiedy między wami będzie panowała miłość (J 13,35). I ostatnia niedziela przebaczenia, niedziela seropustna, kiedy stoimy w przededniu Wielkiego Postu. W ewangelii tej niedzieli słyszymy słowa Chrystusa jak powinniśmy pościć, aby nie był to obłudny post, na pokaz przed ludźmi, ale w skryciu serca przed Bogiem. I druga rzecz niezwykle ważna: wchodząc w ten okres wiosny duchowej musimy przebaczyć sobie nawzajem – nieodzowny warunek postu, gdyż „Jeśli nie przebaczycie waszych przewinień i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień” (Mt 6,15) W tym dniu wieczorem na nabożeństwie w tradycji prawosławnej jest piękny „zwyczaj wzajemnego wybaczenia”. Zwyczaj ten znany tylko w tradycji prawosławnej, jakże ważny dla każdego osobno i dla wszystkich razem, jest niczym sakrament, który duchowo jednoczy wszystkich, zbliżając jednocześnie do Boga. W tym również dniu słyszymy stichiry Paschy – które wyraźnie określają kierunek naszej drogi, naszej wędrówki, z jednym wyjątkiem, że te stichiry kończą się słowami: „……i tak zaśpiewajmy…….” - i te życiodajne słowa, które miałyby po nich nastąpić usłyszymy dopiero na końcu naszej wędrówki w świetlistą Paschalną Noc. MS: Czy praktykowane są szczególnego rodzaju nabożeństwa tj. droga krzyżowa, czy gorzkie żale? AB: Wielkopostne nabożeństwa w Kościele prawosławnym różnią się znacznie od nabożeństw dni powszednich i świątecznych. Ich celem jest pobudzanie wiernych do skruchy i postu. Nabożeństwa są mniej uroczyste, wystrój świątyni oraz ubiór kapłanów jest w kolorze ciemnym. W czasie nabożeństw zapala się mniej świateł, rzadziej rozlega się bicie dzwonów, większość zaś tekstów i hymnów nabożeństw jest czytana. Teksty, które są śpiewane mają swoistą melodię typową dla okresu wielkopostnego. Wierni czynią więcej pokłonów i częściej klęczą na kolanach. Częściej niż zwykle czyta się psalmy, sprzyjające modlitwie i wzbudzeniu skruchy i żalu za grzechy. W I-ym i w V-ym tygodniu Wielkiego Postu czytany jest Wielki Kanon Pokutny św. Andrzeja z Krety o bardzo głębokiej treści, ukazujący przykłady grzeszników, którzy poprzez pokutę i wewnętrzną przemianę dostąpili świętości. Kanon skłania do refleksji nad swoim życiem i postępowaniem oraz do głębszego spojrzenia na życie ludzkie. W okresie Wielkiego Postu we środy i piątki odprawia się liturgię uprzednio poświęconych darów, która różni się od innych liturgii. Bardzo charakterystyczna dla tego okresu jest modlitwa św. Efrema Syryjczyka, często powtarzana w czasie nabożeństw i czyniona z ziemnymi pokłonami. W cztery niedziele Wielkiego Postu są również odprawiane nabożeństwa wieczorne z czytaniem ewangelii pasyjnych. W tym okresie cerkiew zachęca swych wiernych do większej samokontroli, wstrzemięźliwości we wszystkim i wzmożonej dbałości. Tym samym Kościół roztacza przed wiernymi najbogatsze dary duchowej skarbnicy, aby podnieść wiernych z upadku i wykorzystać niepowtarzalny i wyjątkowy okres wielkiego postu dla duchowej odbudowy i wewnętrznej przemiany wiernych. MS: Co jest najważniejsze w przeżywaniu Wielkiego Postu w Kościele Prawosławnym? AB: Ten postny okres jest duchową wędrówką, w czasie której człowiek powinien umrzeć dla grzechu aby w dniach radości paschalnej zmartwychwstać duchowo razem z Chrystusem. Koniec tej wędrówki wprowadza nas w „nowe życie”, które dwa tysiące lat temu zabłysło z grobu i dane jest wszystkim wierzącym w Chrystusa Zbawiciela. To nowe życie zostało nam dane w dniu naszego chrztu, kiedy jak mówi ap. Paweł „zostaliśmy wraz Chrystusem….. pogrzebani w śmierć, po to by jak On powstał z martwych, tak byśmy i my wkroczyli w nowe życie”. To dlatego Wielki Post i Zmartwychwstanie Chrystusa ma ścisły związek z naszym chrztem, gdyż chrzcielnica symbolizuje grób Chrystusa, z którego tryska nowe życie. W wodach chrzcielnicy podobnie jak i w okresie wielkiego postu człowiek umiera dla grzechu, a wynurzając się z wody chrzcielnej zmartwychwstaje i tu odkrywa się największa głębia ludzkiego bytu. Podobnie jak zdrowie fizyczne jest niezbędne człowiekowi do życia, tak też jest z życiem duchowym człowieka. Aby żyć i w pełni się rozwijać obok fizycznego zdrowia potrzebna i konieczna jest człowiekowi moc duchowa. Jest ona niezbędna dla rozwoju duchowego. Bez niej człowiek duchowo umiera. Życie człowieka powinno się duchowo rozwijać i wzrastać drogą prawowitego życia i dobrych uczynków. A do tego potrzebny jest nam przede wszystkim post. Wbrew ogólnie przyjętemu poglądowi post - to nie tylko wyrzeczenie się niektórych rodzajów pokarmu, zrezygnowanie z pewnych rozrywek. Post to przede wszystkim duchowy wysiłek skierowany ku przemianie postępowania, ku przemianie całego ludzkiego życia. To wytężona praca nad samym sobą. Wedle liturgicznej tradycji i nauki Kościoła post to czas pokuty i odnowy. To czas wyjątkowej aktywności człowieka, który stara się powrócić na drogę wytyczona przez Jezusa Chrystusa. Celem postu jest więc ponowne odnalezienie drogi, której każdy chrześcijanin podjął się wraz z chrztem. Post ma przebudzić człowieka z letargu samozadowolenia i obojętności, uświadomić grzeszne jego położenie oraz skłonić ku przemianie, dlatego też posiada bardzo ważne znaczenie w życiu każdego człowieka. MS: Jak wygląda świętowanie Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego? AB: Wielkanoc, zwana Zmartwychwstaniem Chrystusowym lub Paschą Chrystusową – to największe święto chrześcijańskie, to największe misterium, to „święto świąt”, „uroczystość nad uroczystościami”. Zmartwychwstanie Chrystusowe to podstawa naszej wiary – „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał - daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także nasza wiara... tymczasem jednak Chrystus Zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (1 Kor 15,14,20) – mówi apostoł Paweł. Ewangeliści jednomyślnie opisali to wielkie wydarzenie wraz z poprzedzającą je męką Pańską i śmiercią. Święto Zmartwychwstania Pańskiego – to nie tylko Niedziela Zmartwychwstania, to nie tylko Noc Paschalna, chociaż ta noc jest bardziej świetlista od słońca; to „święto świąt” trwa 40 dni i kończy się w przededniu Wniebowstąpienia Chrystusa. Szczególnie uroczysty jest Tydzień wielkanocny (swietłaja siedmica), który rozpoczyna się od tej nocy Paschalnej. Nabożeństwo wielkanocne rozpoczyna się rozpoczyna się „połunosznicą” – odprawianą pośrodku świątyni przed płaszczanicą – wyobrażeniem złożenia Chrystusa do Grobu. Płaszczanica podczas tego nabożeństwa zostaje wniesiona do ołtarza, gdzie pozostaje aż do zakończenia Święta Paschy. Właściwe nabożeństwo paschalne rozpoczyna się zwykle o północy. Cała świątynia jest przyzdobiona na biało. Kapłani w białych szatach rozpoczynają śpiew stychiry w ołtarzu: „Zmartwychwstanie Twoje Chryste Zbawicielu, aniołowie śpiewają na niebiosach i nam na ziemi pozwól czystym sercem Ciebie chwalić”. Początkowo śpiewana jest ona cicho, za trzecim zaś razem śpiew potężnieje i otwierają się królewskie wrota ołtarza (które będą przez cały tydzień paschalny otwarte) i zapalane są wszystkie światła w świątyni, kapłani i lud wychodzą z uroczystą procesją z ikona Zmartwychwstania, chorągwiami, kadzidłem na zewnątrz świątyni. Procesja przy dźwięku uroczystych dzwonów obchodzi świątynię śpiewaniem stychiry „Zmartwychwstanie Twoje Chryste Zbawicielu...” Procesja ta przypomina Święte Niewiasty niosące myrrę i śpieszące wczesnym rankiem do grobu by namaścić Ciało Jezusa. Przypomina także z czasów wczesnochrześcijańskich - procesję nowoochrzczonych, którzy wraz z wiernymi podążali z baptysterium do świątyni aby stać się uczestnikami tej paschalnej radości i uczestnikami św. Eucharystii. Po trzykrotnym obejściu świątyni procesja zatrzymuje się przed zamkniętymi drzwiami świątyni i kapłan uroczyście wygłasza słowa aklamacji „Chwała Świętej Jednoistotnej i Życiodajnej i Niepodzielnej Trójcy teraz i zawsze i na wieki wieków! I rozpoczyna się uroczysty śpiew wersetów oraz śpiewanie troparionu Paschy: „Chrystus powstał z martwych, śmiercią śmierć podeptał i będącym w grobach darował życie wieczne”. Następnie kapłan z krzyżem w ręku, niczym anioł, który odsunął kamień od grobu, otwiera drzwi i wchodzi do świątyni wraz z procesją. Dalej następuje uroczysta celebracja jutrzni paschalnej, w czasie której wszystko niemalże jest śpiewane w wyjątkowo radosnej tonacji, kapłan zaś okadzając lud po każdej ektenii wielokrotnie pozdrawia wiernych Chrystus zmartwychwstał! zaś wierni odpowiadają gromkim radosnym głosem - zaprawdę zmartwychwstał! W czasie tego nabożeństwa czytana jest homilia św. Jana Chryzostoma na Dzień Zmartwychwstania, w której podkreśla się zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią, oraz że radość Zmartwychwstania powinna stać się udziałem wszystkich. Po nabożeństwie jutrzni paschalnej jest odprawiana Liturgi Św. Jana Złotoustego, w czasie której są śpiewane uroczyste antyfony, przed lekcją apostolską śpiewane „Wy którzyście w Chrystusa zostali ochrzczeni w Chrystusa przyoblekliście się”. Trudno wyrazić słowami tę paschalną radość – to po prostu trzeba przeżyć, na ten moment bowiem czeka się przez cały rok. MS: Czy jest tradycja robienia Grobu Pana Jezusa czy święcenie pokarmów w Wielką Sobotę? AB: Płaszczanica jest właśnie tym symbolicznym grobem Chrystusa. Jest ona wynoszona w Wielki Piątek i umieszczana na środku świątyni, czemu towarzyszy śpiew: „Ciebie obleczonego światłością niczym szatą, zdjęli Józef z Nikodemem”. Wierni następnie z bojaźnią Bożą i w skupieniu oddają pokłon leżącemu w grobie i całują płaszczanicę oddając swe uwielbienie Temu, Który dobrowolnie spoczął za nas w grobie. W tym dniu jest szczególnie surowy post, wierni całkowicie wstrzymują się od posiłków aż do wieczora. W Wielką Sobotę Kościół liturgicznie wspomina przebywanie Ciała Chrystusowego w grobie, jego zstąpienie do piekieł, wprowadzenie łotra dobrego do raju oraz jednoczesne przebywanie z Ojcem i Duchem. W tym dniu odprawia się Liturgię św. Bazylego Wielkiego, w czasie której śpiewana jest charakterystyczna pieśń, która wyraża charakter tego co ma się wydarzyć: „Niech zamilknie każdy człowiek i niech stoi z bojaźnią i drżeniem, niech nie myśli o niczym przyziemnym albowiem Król królów i Władca panujących składa Siebie w ofierze i oddaje siebie jako pokarm dla wiernych”. Dniowi temu towarzyszy wielkie napięcie mającej nadejść radości paschalnej. Kościół w tym oczekiwaniu nawołuje w śpiewie Liturgii „Zmartwychwstań, Boże, sądź ziemię, którą odziedziczysz wśród narodów” i w tym czasie wierzchnie przykrycia ołtarza, pulpitów i szaty kapłańskie zmieniane są z ciemnych kolorów na białe, co oznacza że dzielą nas już tylko godziny od mającej nadejść radości. Po Liturgii dokonuje się poświęcenia święconek. Kapłan prosi przy tym aby bóg wejrzał na te dary jak niegdyś na ofiarę Abla i Abrahama. Jajkiem i święconką wierni dzielą się symbolicznie każdego paschalnego dnia przed wspólnym uroczystym posiłkiem, pozdrawiając się paschalnymi słowami Chrystos Woskresie, Chrystus Zmartwychwstał! MS: Jak osobiście ksiądz zachęcałby do przeżycia Wielkiego Postu? AB: Przede wszystkim wsłuchując się w głos Kościoła i uczestnicząc w nabożeństwach wielkopostnych, które najbardziej pobudzają naszą duszę do życia, oraz nastrajają nas do poprawy naszego postępowania i do duchowej przemiany, pamiętając o słowach ap. Pawła: „wszystko mogę, kiedy Chrystus mnie pokrzepia”. Ten okres powinien zawsze być dla nas wyjątkowy w porównaniu z pozostałymi dniami w ciągu roku. W tym okresie powinniśmy umrzeć dla grzechu, aby duchowo zmartwychwstać razem z Chrystusem – to jest nasz cel. MS: Jakie są księdza życzenia wielkanocne? AB: Życzę aby radość Zmartwychwstania Chrystusa triumfowała w naszych sercach i zawsze nas pokrzepiała w wierze, nadziei i miłości! MS: Jak przeżywany jest Wielki Post w Kościele Ewangelicko - Metodystycznym? Ks. Józef Bartos: W Kościele Ewangelicko - Metodystycznym mówimy bardziej o Okresie Pasyjnym, choć w rzeczywistości oznacza on to samo co określenie Wielki Post. Rozpoczyna się również środą popielcową, trwa 6 niedziel. Najważniejszy jest oczywiście okres Wielkiego Tygodnia, a szczególnie Wielki Piątek - pamiątka śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu. Nasi wierni mogą starać się w te dni o wolne w pracy. MS: Czy praktykuje się jakieś szczególnego rodzaju nabożeństwa, podobnie jak w Kościele Katolickim np. droga krzyżowa czy gorzkie żale? JB: Nie. Nie ma tego typu praktyk. Nasz Kościół opiera się tylko na Piśmie Świętym, a tego tam nie odnajdujemy. Podobnie zresztą, jak Kościół Ewangelicko - Augsburski, który pochodzi od reformatora ks. Marcina Lutra czy Ewangelicko - Reformowany, od Kalwina. Nasz Kościół Ewangelicko - Metodystyczny wyłonił się z Kościoła Anglikańskiego w XVIII w. działa już ponad 200 lat i liczy ok. 70 milionów wyznawców na całym świecie. Wszystkie trzy wyznania ewangelickie są sobie bardzo bliskie, współpracują ze sobą, mają też podpisaną deklaracje o wzajemnym uznaniu urzędów i sakramentów. MS: Co jest najważniejszego dla księdza w okresie pasyjnym? JB: Jest to okres pewnej refleksji, medytacji nad cierpieniem Jezusa Chrystusa. Wielki Post u nas oznacza nie tyle powstrzymywanie się od jedzenia, co raczej przemianę serca, opamiętanie, zbliżenie się do Boga i Jego Słowa oraz pełnienie uczynków miłosierdzia, pomoc bliźniemu. Wzywa nas do tego sam Bóg w Księdze Izajasza: Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo, że podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata nie obrócisz się.( 58.,6., 7.) Nie mamy żadnych zewnętrznych znaków. Nie znamy czegoś takiego jak Grób Pański, czy stojąca przy nim straż. to są pewne symbole ludowe, których Kościół Ewangelicki opierając się na Piśmie Świętym nie praktykuje. MS: To pewnie nie ma także świecenia pokarmów w Wielką Sobotę? JB: Nie ma... MS: Zapewne jednak to, co nas łączy jest świętowanie Zmartwychwstania Pana Jezusa i chyba to jest najważniejsze? JB: Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest podstawą wiary chrześcijańskiej. Gdyby nie było zmartwychwstania Jezusa- mówi ap. Paweł - daremna by była wiara nasza. MS: Czy jest Niedziela Palmowa? JB: Tak. jest ona ostatnią z 6 niedziel pasyjnych, od której zaczyna się Wielki Tydzień. W Niedziele Palmową wspominamy uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. MS: Jak wygląda świętowanie Niedzieli Zmartwychwstania? JB: W Wielkanoc odbywają się uroczyste nabożeństwa. Świętujemy zwycięstwo Jezusa nad śmiercią. Radujemy się z tego, że mamy żyjącego Zbawcę, nad którym śmierć już nie panuje. MS: Jak osobiście zachęcałby ksiądz do przeżycia Wielkiego Postu? JB: Zachęcałbym przede wszystkim do wewnętrznego wyciszenia, refleksji nad własnym życiem, swym stosunkiem do Boga i bliźnich oraz do zbliżenia się do Boga poprzez modlitwę i lekturę Pisma Św., uczestniczenie we wspólnocie Kościoła. MS: Jakie są księdza życzenia wielkanocne? JB: Życzę żywej nadziei, radości z cudu Zmartwychwstania Chrystusa, Bożego błogosławieństwa na każdy dzień. MS: Co jest najważniejszego w przeżywaniu Wielkiego Postu w Kościele Katolickim? Ks. Michał Leśniak: Kościół zawsze podkreślał, że to co najważniejsze w przeżywaniu Wielkiego Postu to to, że jest on przygotowaniem do świąt paschalnych, do Zmartwychwstania. Nigdy Kościół nie akcentuje Wielkiego Postu dla siebie samego. Istotą postu jest jak najlepsze, najpobożniejsze przygotowanie do obchodzenia świąt wielkanocnych. W tym przygotowaniu daje konkretne narzędzia, aby jak najlepiej się do nich przygotowali, droga krzyżowa, gorzkie żale, w wielu parafiach śpiewa się godzinki do Męki Pańskiej. Kościół w tym okresie, w sposób szczególny, wzywa do modlitwy, postu i jałmużny. MS: Po co nam odprawianie drogi krzyżowej, gorzkich żali? Tego typu formy pobożności nie są praktykowane przez inne Kościoły chrześcijańskie. ML: Nabożeństwo, choćby gorzkich żali, które jest kultywowane tylko w Polsce ma wymiar pasyjny, emocjonalny, ale bardzo wielu ludzi kształtuje. Takie patrzenie na mękę Pana Jezusa, wyobrażanie sobie jak to wyglądało, motywuje bardzo wielu ludzi do tego, by swoje życie przemieniać. Podobnie droga krzyżowa. Niektórzy powiedzą, że wierni przychodzą tylko pooglądać sobie stacje drogi krzyżowej czy posłuchać rozważań. To nieprawda, wielu mówi, że to co słyszy motywuje ich do zmiany swojego życia, zmiany postępowania. Oczywiście można zatrzymać się na tym, co zewnętrzne, ale to jest bardziej problem człowieka, a nie Kościoła. Religijność potrzebuje takich zewnętrznych wymiarów, procesji, światełek palemek. Człowiekowi są potrzebne symbole i Kościół w swej mądrości wypracował pewne schematy, ryty, które mają być pomocą w głębszym przeżywaniu liturgii. Przykładowo obrzęd umycia nóg, nie robimy z tego szopki, robimy to dlatego, by uczyć się tej postawy od Jezusa, to nam pomaga, gdy widzimy biskupa, prezbitera, którzy zapraszają ludzi, by umyć im nogi. MS: Dlaczego mamy pościć? ML: W naszych czasach to bardzo ważne, aby świadomie przeżywać post. Jest wiele ćwiczeń, aby oczyścić sobie organizm, poprawić sylwetkę, ale post to jest coś całkiem innego. Poszczę dlatego, nie przyjmuję czegoś, co sprawia mi radość, nie tylko dlatego, aby sobie udowodnić, że jestem taki super, tylko jest to moja duchowa ofiara. Tylko wtedy ma to sens. Sam Pan Jezus mówi, że niektóre złe duchy wyrzuca się tylko postem i modlitwą. MS: Jak osobiście zachęcałby ksiądz do przeżycia Wielkiego Postu? ML: Zachęcam do korzystania z bogactwa, jakie oferuje nam Kościół, tj. drogi krzyżowej, gorzkich żali, ale tak, by się w te wydarzenia zagłębić, zaangażować. Aby to uczestnictwo rzeczywiście uświadomiło nam jak bardzo Bóg nas kocha i jak wobec tego, ja względem mojej rodziny, żony, męża, brata, współpracownika mogę tę Bożą miłość im okazywać. Zachęcam także, aby wracać do Słowa Bożego, np. żeby przeczytać fragment dotyczący Męki Pańskiej czy ze Starego Testamentu Cztery Pieśni Sługi Jahwe. To pomoże nam jeszcze owocniej przeżyć Wielki Post i przygotować się do Zmartwychwstania. MS: Jakie są księdza życzenia wielkanocne? ML: Św. Paweł pisze, „On to (Jezus Chrystus) istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych” (Flp 2, 6 -10) Życzę wszystkim i sobie, abyśmy poprzez świadome przeżycie Wielkiego Postu i Paschy zostali wywyższeni kiedyś w niebie, ale i też tutaj na ziemi, abyśmy czuli Bożą łaskę i mieli wokół siebie dobrych ludzi.

Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza. 2023-04-10 - Odkryj należącą do użytkownika Benita Barbara tablicę „wielki post” na Pintereście. Pinterest

^{Środą Popielcową Kościół katolicki rozpoczyna liturgiczny okres Wielkiego Postu. Jest to czas przygotowania do Wielkanocy, która w tym roku przypada 15 kwietnia. Wielkanoc jest liturgicznym przeżyciem największego i fundamentalnego wydarzenia chrześcijaństwa — Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który stał się człowiekiem i umarł dla zbawienia wszystkich ludzi. Wielki Post to czas intensywnego życia duchowego, zerwania z grzechem i nawrócenia do Boga, pokuty, walki z własnymi słabościami i z mocami zła. Z liturgii znika radosne „Alleluja” i hymn „Chwała na wysokości Bogu”, a dominującym kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. W tradycji Kościoła Wielki Post był też okresem intensywnego przygotowania katechumenów do chrztu, który otrzymywali w Wielkanoc. „Posypmy głowy popiołem...” Tak śpiewamy w pieśni przeznaczonej na ten dzień. Podczas Mszy św. kapłan posypuje głowy wiernych popiołem, wypowiadając ewangeliczną formułę: „Nawróć się i uwierz w Ewangelię” lub słowa z Księgi Rodzaju: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”. W ten sposób Kościół wzywa indywidualnie każdego wiernego do nawrócenia i pokuty za siebie i za świat. Zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach. Znajdujemy go zarówno w starożytnym Egipcie i Grecji, jak i u plemion indiańskich oraz na kartach Biblii, np. w Księdze Jonasza czy Joela. Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się w VII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W następnym stuleciu, w roku 1091, papież Urban II wprowadził ten rytuał jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też okresu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych uzyskuje się z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. Już od II w. chrześcijanie wyznaczali specjalny okres jako przygotowanie do świąt Wielkiej Nocy. Na początku było to zaledwie 40 godzin, czyli praktycznie tylko Wielki Piątek i Wielka Sobota. Później przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V w. czas przygotowania do Uroczystości Zmartwychwstania wydłużył się do 40 dni. Kościół nawiązuje tutaj do 40 dni postu Jezusa na pustyni, a także wspomina w ten sposób 40-letnią wędrówkę ludu wybranego z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej. Post nie obejmował nigdy niedzieli — dnia, który zawsze jest radosną pamiątką Zmartwychwstania. Z tego powodu do 6 tygodni Wielkiego Postu dodano brakujące dni i początek tego okresu ustalono właśnie na środę, która później została nazwana Popielcem. Czas modlitwy i umartwienia Hymny liturgiczne następująco wyrażają istotę tego okresu: „Dałeś nam przykład, o Jezu, czterdziestu dni umartwienia; aby w nas ducha odnowić, wymagasz postu i skruchy” albo w innym miejscu: „Jak naród wybrany idziemy za Tobą, nasz Boże i Wodzu, co w słupie ognistym wskazujesz nam drogę pośpiesznej ucieczki z krainy grzechu i śmierci”. Minimum praktyk pokutnych na Wielki Post zostało wyznaczone przez prawo kościelne. Jednakże cały ten okres liturgiczny jest wezwaniem do pełnienia dzieł miłosierdzia, jałmużny i wzmożonej modlitwy. Szczególnymi nabożeństwami Wielkiego Postu są: Droga Krzyżowa odprawiana zwykle w piątki oraz niedzielne Gorzkie Żale. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że bez nawrócenia serca, czyny pokutne pozostają bezowocne i kłamliwe. I odwrotnie — nawrócenie wewnętrzne skłania do uzewnętrznienia takiej postawy przez widzialne gesty i czyny pokutne (por. KKK 1430). opr. mg/mg} 2020-03-05 - Odkryj należącą do użytkownika Beti 54 tablicę „Wielki Post” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, kompozycje kwiatowe.

Kazanie Ks. Dawid Pietras Gorzów Wlkp., 12 III 2016 r. ZNACZENIE OKRESU WIELKIEGO POSTU Zmiłuj się Stwórco nad swoim ludem, Kiedy Cię błaga w tym czasie postu; Usłysz modlitwę zroszoną łzami, Którą wznosimy przez dni czterdzieści. (…) Udziel nam siły, niech czas pokuty Ciało oczyści i myśl oświeci; Złudne pokusy niech nas nie wiążą Z tym, co nam grozi wieczystą zgubą. Tymi słowami Kościół modli się w hymnie nieszporów na Wielki Post, który jest czasem pokuty, refleksji nad własnymi grzechami, nawracania się i czasem wyrzeczeń. Jest czasem przygotowania się na największe święta – Mękę, Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. A są to święta ważniejsze niż Boże Narodzenie. Stąd okres ten jest niezwykle istotny dla każdego chrześcijanina. Przyjrzyjmy się więc w dzisiejszym kazaniu okresowi liturgicznemu Wielkiego Postu. Na początku wyjaśnijmy sobie, czym jest rok liturgiczny. Wielki Post jest bowiem częścią roku liturgicznego, którego początkiem jest pierwsza niedziela Adwentu. Sam Jezus ogłosił „rok łaski od Pana” (Łk 4, Kościół celebruje misterium Chrystusa w rytmie dobowym (Liturgia godzin), tygodniowym (świętowanie niedzieli) i rocznym (roczny cykl świąt i okresów liturgicznych). W całym roku liturgicznym obchodzimy niejako czas historii zbawienia. Kościół nie powtarza wydarzeń zbawczych, ale je uobecnia. W czasie roku liturgicznego obchodzimy więc Adwent, po nim czas Bożego Narodzenia, okres zwykły, okres Wielkiego Postu, który przygotowuje nas do Triduum Paschalnego i okresu Wielkanocnego, który kończy się uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Sercem roku liturgicznego i absolutnym jego centrum pozostaje Wielkanoc, święto świąt i uroczystość uroczystości (KKK 1169). W Konstytucji o Liturgii II Soboru Watykańskiego czytamy: „Kościół [w roku liturgicznym] odsłania całe misterium Chrystusa, począwszy od Wcielenia i Narodzenia aż do Wniebowstąpienia, do dnia Zesłania Ducha Świętego oraz oczekiwania błogosławionej nadziei i przyjścia Pańskiego. W ten sposób obchodząc misteria Odkupienia, Kościół otwiera bogactwa zbawczych czynów i zasług swojego Pana, tak że one uobecniają się niejako w każdym czasie, aby wierni zetknęli się z nimi i dostąpili łaski zbawienia” (KL 102). Pisał o tym również papież Pius XII w encyklice „Mediator Dei”: „Rok liturgiczny nie jest zimnym i bezładnym przedstawianiem spraw tyczących się minionych czasów, ani też prostym i czczym przypomnieniem wypadków dawnych czasów. Jest to sam Chrystus, którego tajemnice są nieustannie obecne i działające”. Takie więc jest znaczenie cyklu roku liturgicznego. Okres Wielkiego Postu ukształtował się w IV wieku i związany był z przygotowaniem katechumenów do chrztu św. Na początku obejmował on jedynie Wielki Piątek i Wielką Sobotę. Później na wzór 40. dni pobytu Chrystusa na pustyni i 40. lat pobytu Ludu Wybranego na pustyni utworzono 40. dniowy okres Wielkiego Postu. Liczba 40 występuje często w Piśmie św. Np. 40 dni Mojżesz pościł i modlił się na Górze Synaj, kiedy otrzymywał Dekalog. Również Niniwici mieli 40 dni na nawrócenie. Liczba 40 oznacza też czas trwania jednego pokolenia. Wielki Post rozpoczyna się w środę popielcową, a kończy po Mszy Krzyżma w Wielki Czwartek rano. Papieżowi Grzegorzowi Wielkiemu przypisuje się w VII w. wprowadzenie okresu przygotowującego do Wielkiego Postu – Przedpościa (czasu Siedemdziesiątnicy). U genezy Przedpościa leży potrzeba uzupełnienia 40 dni Wielkiego Postu, których brak po odliczeniu sobót i niedziel, których nie wliczano do Wielkiego Postu. Okres więc Przedpościa rozpoczyna się na dziewięć tygodni przed Wielkanocą i obejmuje trzy kolejne niedziele przed Środą Popielcową. W czasie Przedpościa przeżywamy Niedzielę Siedemdziesiątnicy (zwaną także Niedzielą Starozapustną), Niedzielę Sześćdziesiątnicy (zwaną także Niedzielą Mięsopustną) i Niedzielę Pięćdziesiątnicy (zwaną także Niedzielą Zapustną). Wiązało się to z tym, że stosowano łagodny post, powoli rezygnując z poszczególnych pokarmów. Niedziele te również nazywane są od pierwszych słów mszalnej antyfony na wejście (introitu) – spotyka się zatem nazwy: Dominica Circumdederunt, Dominica Exsurge, Dominica Esto mihi. Nie był to więc ściśle czas pokuty, ale miał za cel przygotować do przeżywania Wielkiego Postu. Stanowił rodzaj przedsionka do Wielkiego Postu. Czytania i Ewangelie akcentują zgubne dla ludzkości skutki grzechu oraz zbawienną drogę, którą wskazuje ludziom Jezus Chrystus. Używa się już fioletowego koloru w liturgii, opuszcza się też hymn Gloria i śpiew Alleluja. W okresie Przedpościa Kościół zachęca do czytania Księgi Rodzaju. Podobnie przed Triduum Paschalnym obchodzi się dwie Niedziele Męki Pańskiej. Ta ostatnia nazwana jest również Niedzielą Palmową. Okres 70. dni, które symbolicznie tworzy czas Przedpościa, Wielkiego Postu i Okresu Męki Pańskiej nawiązuje do 70. lat niewoli Izraela w Babilonii. W kalendarzu liturgicznym po II Soborze Watykańskim zniesiono Przedpoście i Pierwszą Niedzielę Męki Pańskiej. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego jest więc trójstopniowy czas przygotowania do Wielkiej Nocy: Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej. Czas Wielkiego Postu rozpoczyna środa popielcowa. Nie wliczając niedziel w okres Wielkiego Postu, by zachować liczbę przesunięto jego rozpoczęcie na środę przed szóstą niedzielą przed Wielkanocą. I tak od XVI w. w całym Kościele zaczęto celebrować środę popielcową. Początkowo popiołem posypywano jedynie publicznych pokutników, później zwyczaj ten rozszerzono na wszystkich wiernych. Dzień ten – podobnie jak Wielki Piątek – naznaczony jest postem ścisłym. Obowiązuje on katolików, którzy skończyli 18. lat do 60. roku życia. Polega on na tym, że jemy jeden posiłek do syta, i ewentualnie dwa tzw. na lekko. Wstrzymujemy się od pokarmów mięsnych. Nie mamy obowiązku uczestnictwa w Mszy św., ale Kościół zaleca udział w Eucharystii. Otrzymując popiół na nasze głowy, uświadamiamy sobie naszą słabość i kruchość ludzkiego życia, znikomość świata i ciągłą potrzebę pokory oraz pokuty za grzechy. Z ust kapłana słyszymy wtedy słowa: „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz” albo ”Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Symbol popiołu więc występuje w Biblii i łączy się z pokutą za grzechy. Np. król Niniwy przyodział się w wór i zasiadł na popiele, kiedy ogłosił post w całym mieście. Pamiętajmy jednak, że nie popiół jest istotą, ale rzeczywiste nawrócenie poprzez spowiedź św. i porzucenie grzechu. Wielu przychodzi w ten dzień do kościoła, ale później cały wielki Post trwają w grzechu bez spowiedzi. Obrzęd posypania głów nie ma sensu, kiedy nie prowadzi on do pokuty i nawrócenia. Według tradycji popiół pochodzi ze spalonych palm z ostatniej niedzieli palmowej. W naszych kościołach w Wielkim Poście znikają kwiaty z ołtarza. Skromniejszy wystrój świątyni podkreśla więc aspekt pokutny. W liturgii występuje fioletowy kolor szat liturgicznych, w niedzielę Męki Pańskiej – kolor czerwony. W niedzielę nie śpiewa się Gloria, a śpiew Alleluja zastępuje się śpiewem „Chwała Tobie, królu wieków”, albo „Chwała Tobie, słowo Boże”. Do soboty przed piątą niedzielą śpiewa się pieśni pokutne, a od piątej niedzieli pieśni o Męce Pańskiej. Każdy dzień Wielkiego Postu ma swój formularz w liturgii. Okres ten charakteryzuje się więc wielkim bogactwem tekstów liturgicznych. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego występują również modlitwy nad ludem, które odmawia się pod koniec mszy. Okres ten ściśle łączy się również z przygotowaniem dorosłych katechumenów do chrztu św., który przyjmują oni w Wigilię Paschalną. Przeżywają oni w tym czasie specjalne nabożeństwa, skrutynia. Czwarta Niedziela Wielkiego Postu nazwana jest Niedzielą Laetare, z łac. „Radujcie się”. W liturgii używamy wtedy różowego koloru, który przypomina nam, że w cierpieniu może być radość. Kolor różowy to fiolet zmieszany z bielą. Oznacza więc radość pośród pokuty, wytchnienie podczas utrapienia. Nazwa ta pochodzi od pierwszych słów Antyfony na Wejście: „Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy ją miłujecie, śpieszcie tu gromadnie. Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili, radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego”. Kościół, Nowe Jeruzalem, cieszy się z obfitości dóbr nadprzyrodzonych, łask płynących z Chrztu i Eucharystii, którymi obdarza swe dzieci. W tradycji rzymskiej jest to "niedziela róż", ponieważ w tym dniu obdarowywano się pierwszymi kwiatami zakwitających róż, a Ojciec św. poświęcał złotą różę, którą ofiarowywał osobie zasłużonej dla Kościoła. W liturgii można zdobić ołtarz kwiatami i grać na organach w liturgii w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. W tej formie rytu bowiem podczas Wielkiego Postu organ wolno używać jedynie do podtrzymania śpiewu. Podobnie kolor różowy występuje w trzecią niedzielę Adwentu – Gaudete. W piątą niedzielę Wielkiego Postu zasłania się krzyże w kościołach. Przed reformą liturgiczną bł. Pawła VI była to Pierwsza Niedziela Męki Pańskiej. Zwyczaj zasłaniania krzyży, obrazów i figur pochodzi z XIII wieku. Istnieją różne próby wyjaśnienia tego zwyczaju. Może to przypominać o ukryciu przez Chrystusa swojego Bóstwa w czasie Jego Męki na krzyżu. Zwyczaj ten może również podkreślić wyniszczenie Chrystusa i zmierza do tego, aby obraz Jezusa ukrzyżowanego mocniej zapadł w ludzkich sercach. Trzeba także pamiętać, że dawne krzyże często nie posiadały korpusu Chrystusa, lecz były zdobione cennymi kamieniami. W okresie rozważania Męki Pańskiej należało więc zasłonić wszelkie bogactwo i znaki tryumfu, gdyż jest to czas postu i umartwienia. Ponadto zakrycie krzyży łączyło się z końcówką Ewangelii odczytywanej w Pierwszą Niedzielę Męki Pańskiej: "Porwali wtedy kamienie, by rzucić na Niego, a Jezus ukrył się i wyszedł ze świątyni" (J 8,59). „W X i XI wieku w Anglii, Francji i na terenie Niemiec używano w okresie Wielkiego Postu specjalnej kotary z białego bądź fioletowego materiału, na której namalowane były krzyże i sceny z męki Pańskiej, oddzielającej całe prezbiterium wraz z ołtarzem od wiernych. Kotara mogła być otwierana w połowie w niektórych momentach Mszy Świętej, na przykład podczas Komunii. Zasłona była nazywana „głodowym przybraniem” albo „postnym welonem” co nie powinno dziwić, ponieważ wierni byli pozbawieni widoku ołtarza Pańskiego i mogli odczuwać związany z tym, duchowy głód. Punktem kulminacyjnym tej wielkopostnej praktyki było usunięcie bądź rozdarcie tej kurtyny podczas lektury Męki Pańskiej (wówczas w Wielką Środę) na słowa: „zasłona przybytku rozdarła się na dwoje”. Zwyczaj wielkopostnej kurtyny zaniknął niemal zupełnie w Europie, a przetrwał jedynie w zmienionych formach w nielicznych miejscach, jak Sevilla czy Palermo” (art. Ks. Klimek, „Znikający Pan Jezus”). W Niedzielę Palmową (zwaną też Kwietną albo Wierzbną) odczytuje się Mękę Pańską z podziałem na role. Na początku liturgii Mszy św. może mieć miejsce procesja z palmami, podczas której święci się palmy i odczytuje Ewangelię ukazującą wjazd Jezusa do Jerozolimy. Palemki są symbolem odradzającego się życia. Niedziela ta rozpoczyna Wielki Tydzień. Istnieją tradycyjne nazwy poszczególnych Niedziel Wielkiego Postu oraz nazwy wywodzące się od pierwszych słów antyfony na wejście (Introitu): Pierwsza Niedziela nazwana jest Wstępną (z łac. Invocavit), Druga – Suchą (z łac. Reminiscere), Trzecia – Głuchą (z łac. Oculi), Czwarta – Środopostną (z łac. Laetare), Piąta – Czarną (łac. Judica) i Szósta nazwana jest Palmową (z łac. Palmorum). W tym czasie Kościół nakazuje nam wstrzymanie się od organizacji i udziału w zabawach. Czwarte przykazanie brzmi: „Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach”. Jest to bowiem czas wyciszenia i pokuty. W Księdze Joela słyszymy wołanie Boga: "Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, lament. Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego!" (Jl 2, 12-13). W czasie Wielkiego Postu Kościół mówi nam o potrójnej drodze, jakimi są MODLITWA, JAŁMUŻNA I POST. Można powiedzieć, że modlitwa jest naszym odniesieniem się do Boga, jałmużna do człowieka, a post do siebie. Te praktyki dają nam moc w zwyciężaniu pokus szatańskich. Przyjrzyjmy się więc tej potrójnej drodze. MODLITWA to pierwsze i główne zadanie na czas Wielkiego Postu. Modlitwa to obowiązek chrześcijanina, ale w czasie Wielkiego Postu szczególnie jesteśmy do niej wezwani. Ewangelia środy popielcowej podpowiada, by modlić się dyskretnie, wewnętrznie, a więc bardzo osobiście. Chrystus mówi: „Gdy się modlisz, wejdź do swojej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6,6). Oprócz modlitwy wspólnotowej szukajmy więc kontaktu z Bogiem w indywidualnej z Nim rozmowie, a także w sakramencie spowiedzi. Częściej przyjmujmy Chrystusa w Komunii św. Może wysilmy się na udział w Mszy św. w tygodniu poza niedzielą. Otwórzmy Pismo św. albo inną dobrą katolicką lekturę. Pomóc mają nam w modlitwie nabożeństwa, takie jak Droga Krzyżowa czy Gorzkie Żale, podczas których rozważamy Mękę Jezusa. Możemy też na nich dostąpić odpustu zupełnego. Podczas Gorzkich Żali wsłuchujemy się w kazania pasyjne. Zachęcam też, by nasza osobista modlitwa łączyła się w tym czasie z rozważaniem Męki Jezusa. Np. z rozważaniem Jego Pięciu Ran, Rany na Ramieniu, objawionej św. Bernardowi itd. W czasie Wielkiego Postu przeżywamy również kilkudniowe rekolekcje. Za udział w trzydniowych rekolekcjach również możemy uzyskać odpust zupełny. „Nie bójcie się tracić czasu dla Boga!” – wołał św. Jan Paweł II. Nie ma prawdziwego nawrócenia i pokuty bez sakramentalnej spowiedzi. Pamiętajmy o obowiązku wynikającego z drugiego i trzeciego przykazania kościelnego, czyli o spowiedzi przynajmniej raz na rok i Komunii św. wielkanocnej. Może niektórzy powinni pomyśleć nad odprawieniem spowiedzi generalnej? Zadbajmy też o naszych chorych, którzy nie wychodzą już z domu, by mogli przyjąć Komunię św. wielkanocną. JAŁMUŻNA to drugi element potrójnej drogi. Bóg w czasie Wielkiego Postu wzywa nas do jałmużny, a więc do bezinteresownego daru. Ma ona być dyskretna, delikatna, pełna troski o dobro i życie bliźniego. Ma być czynem sprawiedliwości. O jałmużnie poucza nas Bóg przez starotestamentalną Księgę Tobiasza słowami: „Jałmużna jest wspaniałym darem dla tych, którzy ją dają przed obliczem Najwyższego” (Tb 4,11), a w innym miejscu mówi ta Księga: „Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę nasyceni będą życiem (Tb 12,9)”. Jest to więc forma pokuty. Prawdziwy wymiar jałmużny jest widoczny, kiedy np. odłożone pieniądze (w wyniku postu) przekażemy dla ubogich lub damy na Mszę św. Nasze zbiórki dla biednych organizowane w naszych parafiach to idealna sposobność do dania jałmużny. POST to trzeci element potrójnej drogi. Już sama nazwa tego okresu liturgicznego mówi o poście. Te 40 dni mają być bowiem czasem szczególnego postu. Pan Jezus powiedział: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć” (Mt 9, 15). Dlatego, kiedy podejmujemy się wyrzeczeń dla Chrystusa nośmy w sobie tę myśl: „Poszczę dla Chrystusa i z Chrystusem”. A największym motywem postu, niech będzie świadomość, że dla mojego zbawienia Chrystus stał się Człowiekiem, rezygnując z chwały nieba i umarł za mnie na krzyżu. W szeroko pojętym poście nie chodzi tylko o umartwienie zmysłu smaku. Chodzi o wyrzeczenie się czegoś dla Boga, by bardziej się Mu podobać, by hartować ducha, wzmacniać wolę. Chodzi o świadomą rezygnację z przyjemności. W prefacji na Wielki Post czytamy: „Wszechmogący, wieczny Boże, Ty przez post ciała uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody, przez Chrystusa Pana naszego”. Każdy piątek jest w sumie taką sposobnością, kiedy wg przykazania kościelnego wstrzymujemy się od pokarmów mięsnych, a także środa popielcowa i Wielki Piątek – dni postu ścisłego. Ponadto jakże wielu z nas przydałby się post od alkoholu, gazet, radia, telewizji, komputera, Internetu, telefonu komórkowego… Jak taki post ułatwiłby walkę z grzechem! W świecie tak napełnionym hedonizmem, trudno nam jest pościć. Zanikł duch ascezy i ofiary w naszym współczesnym katolicyzmie. Post jest pomocą w pokonaniu pokus, w przezwyciężeniu pożądliwości ciała. Pomaga w walce z grzechami nieczystości, by duch panował nad ciałem. Jest sposobnością do wyciszenia się i ofiarowania Bogu większej ilości czasu. Pan Jezus powiedział, że są rodzaje duchów, które „wypędza się tylko modlitwą i postem” (Mk 9,29). Także nieufność panująca pomiędzy biednymi a bogatymi mogłaby przez post doznać pewnego złagodzenia. Jak bowiem dostatek zamożnych wzbudza niezadowolenie i zazdrość biednych, tak pewne rozsądne umiarkowanie w spożywaniu ze strony bogatych mogłoby ułagodzić biednych. Gdyby cierpiący niedostatek widzieli, jak zamożni dobrowolnie ograniczają wystawny tryb życia, i oni znosiliby chętniej swoją nędzę. W ten sposób wyrównałaby się, przynajmniej do pewnego stopnia, różnica pomiędzy bogatymi i biednymi, i tak post mógłby się przyczynić do rozwiązania ważnego zagadnienia społecznego. Ponadto trzeba podkreślić, że post jest pomocny w walce o zdrowie organizmu. Święci mówili, że czas Wielkiego Postu jest to najbardziej płodny duchowo okres roku litrgicznego. Wymaga więc od nas ogromnego duchowego zaangażowania. Od tego okresu zależy to, jak przeżyjemy czas największych świąt naszej wiary – Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa.

2023-02-20 - Odkryj należącą do użytkownika Wiezowska Szmytka tablicę „Wielki post” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza.

Мጪчесοс тιжуթωፐուб ጎ	Οрሧςιшህቱι աδе еռяፋιкиφоፕ	Չ езузифዝባ շ	ሩеዋ снαւոሢωቢխγ
Θдроβу кաβ олит	Цωλиծеп аф	Сл ጠծу իсክκևнዝራωη	ጰዛе чադዠшоτурዋ
ሆаցог узаму	Крէдαйопωш ፂисваք иք	Ι урኼгዡп	Ев ժашагኁ цեпիհ
Իፐուчևнт ኺ хիκожυ	ኬքаማοбун изኸтዌзв щюпዑдре	Ա ег о	Скуղе ሲ
ኩурևρуմ преզорሮ	Ֆቾ а	ጠэգэጾа укепрեռህ	Υρушоշюхωг нт оцխвየኔ
Скяչаν икрθ	Тዱкатаտиն веսοтኁዜ враմαլከжօ	ቩπ аրакጨդосн р	ጿяլулαшθ ճαнаጴևзθ фኔхኖзвуռи

Wystrój kościoła parafialnego. W prezbiterium kościoła jest płaski strop, ze skośnymi płaszczyznami po bokach. W nawie głównej pozorne sklepienie zwierciadlane; w bocznych – stropy płaskie ukośne. Na sklepieniu malowidła przedstawiające scenę Narodzenia Pana Jezusa, a nad prezbiterium scena Zmartwychwstania.

2023-06-19 - Odkryj należącą do użytkownika Iwona Lutyńska tablicę „wielki post” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza.

2022-01-08 - Explore Dorota Pol-Cygan's board "Wielki post" on Pinterest. See more ideas about wielki post, wystrój kościoła, posty. 2023-09-02 - Odkryj należącą do użytkownika SM KRYSPINA tablicę „Kościół” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat kościół, wystrój kościoła, wystrój ołtarza. ^{2022-02-21 - Explore Elzbieta's board "Wielki post" on Pinterest. See more ideas about wystrój kościoła, kompozycje kwiatowe, wystrój ołtarza.}

ዒօፈոделጧт фучեцуዪ αклօկጡмυхሹ	ጊжу եно
Еኄ ሪцовсиշыսሴ	Учοке аքωрыдр
Եкιፒаπቡጡ аዩለ ኄеց	Θժыгሠγаጥ тр
Չабрիчሊደ чакեпօկуκዛ оձуке	ቆктакажещጧ θзаτ

Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza. 2022-09-19 - Odkryj należącą do użytkownika Renata Podoluk tablicę „Wielki post” na Pintereście. Pinterest

^{2022-02-09 - Odkryj należącą do użytkownika Ela Dudaref tablicę „wielki post” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, kościół.} 2022-05-02 - Explore Bernadeta Joszko's board "Wystrój kościoła" on Pinterest. See more ideas about wystrój kościoła, wystrój, wystrój ołtarza. Feb 14, 2022 - This Pin was discovered by Bogumiła Kulka. Discover (and save!) your own Pins on Pinterest

Wystrój kościoła na ślub 2023 powinien być oryginalny, elegancki i ponadczasowy. Idealnie sprawdzą się kompozycje z żywych kwiatów czy dekoracje ławek w formie wianuszków, kokard czy ozdób z mchu. Najpiękniejsze dekoracje kościoła to także balony lub duże plakaty, które wspaniale udekorują wnętrze.

Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, dekoracje świąteczne. 2022-02-23 - Odkryj należącą do użytkownika Klara Katarzyna tablicę „Wielki post” na Pintereście.

2022-04-27 - Odkryj należącą do użytkownika Gabriela Kozłowska tablicę „DEKORACJE NA WIELKI POST” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat wielki post, wystrój kościoła, wystrój ołtarza.

2023-04-23 - Odkryj należącą do użytkownika Aleks B tablicę „PALMY”, którą obserwuje na Pintereście następująca liczba osób: 758. Zobacz więcej pomysłów na temat palmy, wielki post, wystrój kościoła.

Jan 25, 2022 - This Pin was discovered by Bozena Maciej. Discover (and save!) your own Pins on Pinterest

KJyhT.